Barszczewski Michał (1719–1802), misjonarz. Ur. 17 X na Pomorzu. W r. 1738 wstąpił do Zgromadzenia ks. misjonarzy w Warszawie. Jako kapłan wysłany został do Chełmna, gdzie mieli ks. misjonarze parafję (1678–1836) i kierowali semin. diecezjalnem (1676/80–1828). B. był tu przez 29 lat rektorem seminarjum, a nadto od r. 1755–1802 superjorem domu i proboszczem parafji.
Jako długoletni wychowawca kleru chełmińskiego zyskał sobie B. nietylko pobożnością, ale również nauką i niezwykłem doświadczeniem wielką powagę i wdzięczność całej diecezji. Niezmordowanie podtrzymywał on w semin. dawną tradycję ks. misjonarzy pielęgnowania śpiewu kościelnego a zwłaszcza ceremonij i liturgji. W tym celu przetłumaczył na jęz. łaciński i opracował z francus. z przystosowaniem do zwyczajów tutejszych podręcznik ceremonij rzymskich, którego do połowy XIX w. używano wyłącznie w kościołach katedralnych w Polsce: Manuale caeremoniarum Romanarum, ex libris Romanis, ad usum Ecclesiarum Poloniae accommodatum (Culmae 1764–1769, t. 2; wyd. II, Varsaviae, t. I 1842, t. II 1819). Nadto ma być B. autorem wielu druków, wydanych przez ks. misjonarzy w Chełmnie. Będąc proboszczem, łączył B. zwyczajem ks. misjonarzy pracę duszpasterską z wyjazdami na misje ludowe. Zmarł 9 IX 1802 na ambonie podczas kazania, po rzewnem pożegnaniu się z ludem. Zasługi B. uczciły diecezja i parafja pięknym nagrobkiem z podobizną jego, umieszczonym w prawej nawie kościoła farnego.
(Kamocki M. ks.), La Congrégation de la Mission en Pologne, (Mémoires de la Congrégation de la Mission I), Paris 1863; Catalogue du personnel de la Congrégation de la Mission, Paris 1911; Księga pamiątkowa trzechsetlecia Zgrom. ks. misjonarzy, Kr. 1925; Diecezja chełmińska, Zarys historyczno-statystyczny, Pelplin 1928.
Ks. Franciszek Śmidoda